Mauro-case stinkt (updates)

Hebben jullie wel eens gehoord van dat jongetje uit Angola die geen verblijfsvergunning kreeg?

Mauro, wie kent hem niet. Voor de linkse kerk is dit uitgeprocedeerde jongetje een nieuw object geworden om politiek te kunnen misbruiken tegen dit kabinet.

Over de hypocrisie zullen we verder niet meer uitwijden, dat stond hier reeds beschreven.

Mauro is de afgelopen week weer het hoofdonderwerp geweest in alle programma's binnen de Publieke Omroep. Je zou er bijna Mauro-moe van worden. Door de inzet van alle, eenzijdige emoterreur van de linkse kerk, is het bijna onmogelijk geworden om nog rationeel naar de Mauro-case te kijken.

Tofik Dibi draagt bij aan nog meer stank in dit debat

Want hoe zit het nu eigenlijk met de biologische moeder van Mauro? Wilt zij Mauro echt niet meer terug en heeft Mauro al die tijd geen contact meer met haar gehad?

Bij het bestuderen van deze deelvragen begint de schijn steeds groter te worden dat Mauro in de loop der tijd professioneel gehersenspoeld is door de linkse asielindustrie, over hoe hij hierover moet communiceren naar de buitenwereld toe. Mauro is de afgelopen tijd in de media neergezet als een reddeloos jongetje in Angola waar hij geen toekomst zou hebben, dat hij de taal niet meer spreekt, zijn moeder hem niet meer terug wilt hebben en er ook geen contact meer is tussen Mauro en zijn moeder.

Uit niets blijkt dat Mauro's biologische moeder Mauro niet terug zou willen hebben. niet informeel en zeker niet formeel. Integendeel zelfs, want op aandringen van Stichting NIDOS heeft zijn moeder ook nooit een handtekening willen zetten om  haar kind af te staan. De pleegouders zijn jaren bezig geweest om Mauro te adopteren.

Enkele citaten uit de uitspraak van de Raad van State (16-06-2011) mbt de Mauro-case;

____________________________________________________________________
....De vreemdeling heeft niet met objectief verifieerbare stukken gestaafd dat zijn biologische moeder in Angola niet bereid is hem op te vangen.....


.....terwijl de biologische moeder van de vreemdeling nog in Angola verblijft en niet aannemelijk is dat zij hem niet wil opvangen.....


Dat de vreemdeling en zijn biologische moeder nog contact met elkaar hebben, draagt niet bij aan de aannemelijkheid van de stelling dat zij hem niet zou willen opvangen. ........
_____________________________________________________________________

In een hoorzitting in 2006 vertelde Mauro zelfs twee keer per maand met zijn moeder te spreken via de telefoon. In een recent interview tijdens het programma "De ombudsman" d.d. 23 September 2011 doet Mauro hier wat ongemakkelijk over als hem gevraagd wordt naar het contact tussen hem en zijn moeder.

Interviewer: "Hoeveel contact heb jij met je moeder?"

Mauro:  "Ik heb eigenlijk geen  contact meer met mijn moeder"

"Ik spreek de taal niet, dus dan kun je eigenlijk geen contact meer met iemand hebben als je de taal niet spreekt"

"En ehh in het afgelopen jaar heb ik eigenlijk geen contact meer met mijn moeder gehad"

Zie hier het fragment uit De Ombudsman:

Het klinkt allemaal heel erg tegenstrijdig dit verhaal van Mauro.  De taal niet spreken, "eigenlijk"  helemaal geen contact meer hebben en daarna concreet aangeven dit jaar haar niet meer te hebben gesproken. Allemaal erg dubieus. Het heeft er alle schijn naar dat Mauro instructies heeft gekregen, en hij zich er "EIGENLIJK" toch niet zo prettig bij voelde.

Deze zaak zit vol met tegenstrijdigheden en misleiding. Het feit dat de biologische moeder van Mauro nooit formeel afstand heeft willen doen van haar kind maakt deze case helemaal discutabel. Laten we nu maar hopen dat Mauro deze kerst in Angola kan vieren samen met zijn biologische moeder. We zijn er nu wel klaar mee, de linkse emoterreur vol met leugens.

Update 31-10: Kabinet zal niet vallen om Mauro
Update 31-10: Rita Verdonk: "Brief van Mauro is product asielindustie":



Update 1-11: Een ruime kamermeerderheid van 78 leden wijst verblijfsvergunning voor Mauro af. Ja inclusief CDA leden Ad Koppejan en Ferrier.